Τεντώθηκε!!!Χαρούμενο,ξεπρόβαλε απ'το χώμα!
Ξέφυγε,βγήκε απ 'το βολβό,μα θέλει λίγο ακόμα.
Σαν μεθυσμένο έσπρωχνε,με το μικρό κορμί του,
τ' άλλα χορτάρια δίπλα του ,να δείξει την ορμή του.
Ξεχώρισε στα γρήγορα στον πράσινο τον λόφο,
μα όχι για την δύναμη!!Άλλο 'φερε τον πόθο,
σ' όλα τα πλάσματα εκεί,δέντρα πουλιά και ξύλα,
που γείρανε από πάνω του,με τα φτερά,τα φύλλα.
-Είναι το άρωμα τρανό!!Μεθυστικό στ'αυλάκι,
που έχεις στο λουλούδι σου,ωραίο μανουσάκι!!!
Κελάηδησε ένα πουλί,και μαλακά το πιάνει.
Μα ξαφνικά,μια σκοτεινιά,σ'όλη την πλάση φτάνει...
-Μα τι' ναι ετούτο το λευκό,το παγωμένο πράγμα,
που πέφτει απο τον ουρανό;Δεν μοιάζει να' ναι θαύμα.
ίσα που πρόλαβε να πει! Το μάρανε το χιόνι,
που σκέπασε όλη την πλαγιά σαν κάτασπρο σεντόνι.
-Βιάστηκα!!!Εψιθύρισε,προτου να ξεψυχήσει.
...Τριάδα Ζερβού...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου