Γυναίκα εσύ!!!Τ'ανέμου,της βροχής,
αγνή,αδύναμη και τόσο ντελικάτη!
Γυναίκα εσύ!!Μιας άλλης εποχής,
με την τιμή και την υπόληψη στο μάτι!!
Μοναχική γυναίκα!!Έρημη,στεγνή!
Που πέταξες τα πάθη σου στην λήθη!
Εμποτισμένη στης τιμής την εμμονή,
σε φλόμωσαν με πλάνο παραμύθι!!
Βγάλε την μάσκα,τις μπογιές,την δυστυχία!
Διαβαίνει ο χρόνος!!Σαν το άλογο καλπάζει!
Αγνοημένη από όλους στην πορεία!!
Γέρικο δέντρο που ο αέρας κομματιάζει!
Κάτσε και σκέψου!!Πόση σε κατέτρωγε αγωνία,
μην γίνει αντιληπτός ο στεναγμός σου!
Όταν,κυριευμένη από άφατη λαγνεία,
τα πάθη καταπιεζες τάχα για το καλό σου...
...Τριάδα Ζερβού...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου