Όταν σε πρωτοαντίκρυσα πάγωσα
έμεινα να σε κοιτάζω με θαυμασμό
χιλιάδες πρωτόγνωρα συναισθήματα μέσα μου
πάλευαν ποιο θα πάρει την πρώτη θέση...
Το μυαλό μου άδειασε από όλες τις εικόνες του
έμεινε μόνο μια...η δική σου
Το χέρι μου αρνείτε να γράψει την παραμικρή λέξη
τι να πρωτοπεί τι να πρώτο γράψει
πως να αποκρυπτογραφήσεω τόση ομορφιά,
τόση γοητεία, τόση φινέτσα...
Έμεινα εκεί να κοιτάζω στο πουθενά
να χάνομαι στην ύπαρξη σου
να κρύβομαι στην ανυπαρξία μου
πως να πω όλα αυτά που πηγάζουν μέσα μου
πως να περιγράψω την εικόνα σου...
Ένιωσες την παρουσία μου τον θαυμασμό μου
με κοίταξες περιπαιχτικά στα μάτια
μου γύρισες επιδεικτικά την πλάτη
Και απομακρύνθηκες νωχελικά
σαν να μου έδινες χρόνο να σε προφτάσω..
Όμως εγώ έμεινα εκεί ακίνητος,
μια εικόνα καρφωμένη στο μυαλό μου
και εγώ ένας φανατικός συλλέκτης,
με έναν μόνο πίνακα ζωγραφισμένο στο μυαλό μου
Τον δικό σου.....
...Αντώνης Σαμολαδάς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου