Σήμερα είναι η ζωή και οι στιγμές μας. Τώρα.
Η ζωή μας βιάζεται και χάνεται σαν ομίχλη. Χανόμαστε, γερνάμε.
Έκανα τις πρώτες μου ρυτίδες και εσύ ακόμα δεν ξέρεις πόσο φρικτά σε αγάπησα. Σήμερα είναι η ζωή μας.
Πες, Σ' αγαπώ. Πες, Σε λατρεύω. Πες, δεν αντέχω χωρίς εσένα.
Κλάψε, βγάλε τα σωθικά σου και ξέπλυνε τα με τα δάκρυα σου.
Δεν χρειάζεται να πάρεις μαζί σου τίποτα. Χωρίς αποσκευές θα ταξιδέψεις. Χωρίς πράγματα. Μόνο με την ψυχή σου γεμάτη.
Μην αφήνεις τους ανθρώπους σου χωρίς τα σ' αγαπώ σου.
Πες, δεν μπορώ να αντέξω εάν δεν σε ακουμπάω.
Πες, δεν θέλω να ζήσω ούτε μια μέρα μακρυά σου.
Μην δειλίαζεις. Μία στιγμή ανοιγοκλείνεις τα μάτια σου
και πέρασαν πέντε χρόνια, δέκα χρόνια.
Άσπρισαν τα πρώτα μου μαλλιά και δεν βρήκα το κουράγιο να ματώσω τα χείλη μου στο όνομα σου.
Άσπρισαν τα πρώτα μου μαλλιά και δεν βρήκα το κουράγιο να ματώσω τα χείλη μου στο όνομα σου.
Και έμεινα εδώ να μετράω τις ώρες σαν χρόνια.
Φεύγουν οι ώρες και οι μέρες μακρυά σου.
Ότι αγαπούσα το έχασα, γιατί δεν άπλωσα τα χέρια μου
να το κρατήσω κοντά μου και ας τα έσπαγα.
Γιαυτό σου λέω..
Άφησε το εγώ σου πιο εκεί και πες σε θέλω. Αλλιώς θα μείνεις δύο χούφτες άδειες να μετράς δάχτυλα ανέγγιχτα.
Παράτα τα όλα και ζήσε τώρα που ζει και εκείνος που αγαπάς.
Αύριο ποιος ξέρει που θα είμαστε, ποιοι θα είμαστε.
Δύο λευκές ψυχές, δύο άδεια σώματα που ποτέ δεν βρήκαν το
θάρρος να φωνάξουν Μείνε. Σήμερα είναι η ζωή. Τώρα.
θάρρος να φωνάξουν Μείνε. Σήμερα είναι η ζωή. Τώρα.
Σε λίγο ξημερώνει και εσύ δεν θα μάθεις ποτέ πόσο απέραντα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου