Δεν ξεψυχούν όλες οι νύχτες
την χαραυγή.
Κάποιες φορές το φεγγάρι,
σαν τα σύννεφα πυκνώνουν
ένα ρόδο γίνεται
και τα κρυμμένα αγκάθια του
πονούν τη σάρκα γλυκά,
σαν το πρώτο σμίξιμο του έρωτα.
Τότε το παρθένο αίμα
βάφει τους στεναγμούς άλικους
και τα φτερά των αγγέλων ροδί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου