Στης ζωής το σκοτάδι
ξεχασμένοι θαμώνες
κι η χαρά ξεβαμμένη
στου μυαλού τις εικόνες
λυπημένο τραγούδι
με παράξενο στίχο
μπερδεμένες κι οι νότες
που δεν βγάζουν πια ήχο
R)
Μ’ αγκαλιάζουν χειμώνες, εφιάλτες και τρέμω,
συντροφιά που τραβάμε, στο πικρό πεπρωμένο.
τ' όνειρο μας κοιτάμε, δεν μιλάς και σωπαίνω
2)
Της χαράς το λιμάνι
ψάχνουμε δίχως λόγια
και ο χρόνος να τρέχει
στης ζωής τα ρολόγια
φορτωμένοι με λάθη
κι η αγάπη στις μπόρες
πληγωμένο τραγούδι
σε παράξενες ώρες
...Nikos Orfanidis...
Σε ευχαριστώ φίλε μου :)
ΑπάντησηΔιαγραφή