Απέναντι μου, μόνο το μαύρο και το άσπρο.....
αντανακλούνται στον καθρέφτη.
Γύρω μου, παντού παλιές φωτογραφίες,
μου θυμίζουν ξεχασμένα όνειρα.....
Τότε που λέγαμε τραγούδια ατελείωτα,
σε σημειώσεις, που δεν γράψαμε ποτέ.......
Ταξιδεύαμε, στα φτερά ενός αετού,
πηγαίνοντας, στα νησιά... της Άνοιξης......
Τρελά όνειρα βγαλμένα από το χρώμα,
της θάλασσας την νύχτα. Νομίζαμε.....
ΑΓΆΠΗ..... ήταν........ !!!!!!!
Μα ήταν σαν τον μαύρο ουρανό,
μετά από την αστραπή.
Ψεύτικο φώς, σαν την καρδιά σου.....
γεμάτη από ψέμα και υποκρισία......
Λουλούδι.... ξέρω την αγάπη....
και όχι αιτία για χαμό ζωής........ ΌΝΕΙΡΌ...
είναι η αγάπη και όχι... πόνος της ψυχής............
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου