Φοβάμαι τους ανθρώπους που δεν είναι σαν εμένα......
Εγώ.......
Είμαι μια συναισθηματική, ανόητη.....
Μια μπερδεμένη...... αναποφάσιστη.....
Μια ανόητη, που δένεται με ανθρώπους,
πράγματα και καταστάσεις......
Δένεται με το παρελθόν
και αδυνατεί να προχωρήσει......
Ντρέπομαι για αυτή την εμμονή μου.....
γιατί βλέπω πως δεν μου κάνει καλό.......
Ακόμη και τα ασήμαντα δεν μπορώ να τα αφήσω πίσω.......
Ούτε κακία κρατώ, σε όσους με πλήγωσαν,
με τον ένα ή με τον άλλον τρόπο.....
Ούτε το τέλος αντιλαμβάνομαι, όταν έρθει......
Το αρνούμαι και επιμένω, να ανάβω τα κεριά
που μου σβήνει ο άνεμος......
Είμαι μια αθεράπευτη ονειροπόλα.......
Και αν μένω με τα πόδια κολλημένα στη γη,
δεν περιμένω λύπηση.... ή οίκτο......
Το δικό μου παραμύθι ακόμα το ψάχνω......
Και δεν χαρίζομαι, ούτε πουλιέμαι, ούτε δανείζομαι.......
Είμαι καλά με αυτά που έχω και με εκείνα που κυνηγώ......
Πάντα είμαι ειλικρινής και ας έχω να αντιμετωπίσω,
όλο το ψέμα του κόσμου.....
Δεν θα αλλάξω για κανέναν, που δεν μου μοιάζει......
Θα τον εκτιμήσω για αυτό που είναι, αλλά....
δεν μπορώ να του κάνω τη χάρη, να αλλάξω.....
Και ίσως ακόμη κι αν το ήθελα..
δεν νομίζω ότι, μου είναι εφικτό......
Προσπαθώ να εξωθήσω τον κόσμο μου....
στα άκρα του.... μόνο, για μένα......
Όσο μπορώ για να φτάσω κοντά.....
σε όσα θεωρώ, τα ιδανικά μου......
Κάπου κάπου, σκέφτομαι,
πως θα ήταν πολύ πιο εύκολο.....
Αν ήμουν διαφορετική..
Αν ήμουν σαν όλους τους άλλους......
Αν τα πέρναγα όλα εύκολα, χωρίς να με αγγίζει τίποτα......
Ίσως και να υπάρχουν άτομα εκεί έξω....
που να με βλέπουν έτσι....
Εκείνοι που βλέπουν την προσποιητά αδιάφορη μάσκα,
που φοράω κατα καιρούς.......
Και με βαφτίζουν,απλά, διαφορετική......
Με αυτούς, δεν θα έπρεπε καν να ασχοληθώ..
Μα να που, έτσι... είμαι φτιαγμένη έτσι.....
ώστε να με νοιάζει...πάντα.......
Όχι, ξέρεις κάτι;;;;;;;;;;;;;
Δεν το μετανιώνω αυτό
Ξέρω τι είμαι και δεν θα μπω στον κόπο,
να το αποδείξω σε κανέναν.....
Είμαι καλά.....Είμαι καλά......Είμαι καλά.....
Μα.... δυσκολεύομαι τόσο, να καταλάβω......
Κάποια πράγματα.... απλά δεν τα χωράει ο νους μου......
Ούτε και η ψυχή μου.....
Τους φοβάμαι τους ανθρώπους, που δεν είναι σαν εμένα.......
...Κατερίνα Κοτσιλίτη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου