Ανάμεσα στο τελευταίο χάδι
του ήλιου στη μέρα
και το ξύπνημα της νύχτας
το μολύβι που γράφω
το ραβδί του τυφλού που ψάχνει το δρόμο.
Το τραχύ του κόσμου και το απαλό του Θεού.
Κλείνουν κι ανοίγουν οι γραμμές του ουρανού
στη μετάφραση του ποιήματος.
Σε βυζαντινές τοιχογραφίες
και στο στασίδι της εκκλησίας
γυρεύω την Ενθύμηση.
Στην εγκαρτέρηση η προσμονή.
Κι εσύ αγαπημένε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου