τα βήματα χαθήκανε στη μέρα
και το σκοτάδι που καραδοκεί
μας έριξε ακόμα παραπέρα
στης λησμονιάς τη μαύρη γη
ο λύχνος της αγαπης είχε σβήσει
φως κανείς δε βρήκε έστω λιγοστό
στη σκοτεινή τη νύχτα τι να καρπισει
σπόρο δεν είχαμε αρκετό
η ώρα μας πια είχε σαλπισει
τελείωνε ότι είχαμε ονειρευτεί
ότι η ζωή μας το είχε χαρίσει
το παίρνε πίσω είχε κουραστεί
μείναμε έτσι αποσβολωμένοι
ζωντανοί μα σίγουρα νεκροί
δίπλα δίπλα μα αιώνια χωρισμένοι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου