Σου γράφω κι είναι φθινόπωρο... Βάσω Κανιώτη.

Αγάπη μου..!!

Σου γράφω κι είναι φθινόπωρο..

Ήθελα πάντα να σου γράφω αυτή την εποχή,μήπως μπορέσω

και μετριάσω την μελαγχολία μου ανάμεσα στις λέξεις,

ίσως καταφέρω να κλέψω και λίγο χρώμα απ' την σκέψη μου

που γέμισε απ' τα ξανθά μαλλιά σου και φωτίσω τα πρωινά μου..

Ο κήπος μου είναι ξερός και άδειος..

Μα,θα σκέφτομαι ότι φορώ τα πράσινα μάτια σου

και θα τα βλέπω όλα γύρω μου ολάνθιστα..

Αγάπη μου..!!

Σου γράφω κι άρχισε να ψυχαλλίζει..

Πρωτοβρόχι το λένε οι άνθρωποι μα,

εγώ αρνούμαι να τους πω την αλήθεια..

Να τους μαρτυρήσω ότι πάντα κάθε τέτοια εποχή ο καιρός

θα κλαίει γιατί μια τέτοια εποχή έφυγες κι άφησες πληγή

στα σύννεφα που θα αιμορραγεί κάθε Σεπτέμβριο..

Αγάπη μου..!!

Σου γράφω σε χώμα βρεγμένο,για να πείσω ακόμη

και την γη για την αγάπη μου..

Αγάπη μου, θα σου γράφω κάθε τέτοια εποχή, θα σε χωρέσω

σ' όλα τα φθινόπωρα μου και θα μιλώ για σένα,

σ ' αυτά κάνοντας κάθε φορά κατάθεση ψυχής..

Θα σου γράφω μέχρι να κλείσει και η τελευταία πληγή

που άφησες στα σύννεφα..

Μέχρι να σταματήσουν να κλαίνε τα φθινόπωρα..

Και σαν υστερόγραφο αγάπη μου, θα βάζω πάντα την καρδιά

μου, να συμπληρώνει εκείνη όσα ίσως ξεχνάω εγώ να σου πω...

Βάσω Κανιώτη