Θαμποι Ορίζοντες
Ρέμβη Θολή...... Αλλοτινών Καιρών....
Εικόνες Αμορφες...Αχνές...
Είδωλα Τρυφερά.....
Που τις Προσμενεις Άβουλος
Δειλός....
Η Τις Μαντευεις...
Κάποτε δυσαναγνωστες ...
Αίνιγμα σκοτεινό.
Σαν απο καποιο Παρελθόν να Έρχονται
Όλα Αυτά ....
Ανηκουστο και Μακρινό που πια δεν το θυμασαι....
Βααθιά μέσ'από Φρεατα φτανουν Λαησμονημενες........
Απο Πηγές Αιωνοβιες Ναματα Της λαλιας μου
Λέξεις Ανειπωτες..Φαρμακερες...
Σε δόντια Κλειδωμένα...
Σερνουν τις μερες μας βουβές...
Άχρηστες Και Χαμένες.....
Πισω απο Λαχανιασματα...Κραυγές ...
Ρογχους Και Αγρια Πάθη ...
Ερπουν Μειλιχιες...Καραδοκουν...
Μα Την Αυγή Σωπαινουν....
Υπόσχονται η Αθετουν ...
Πυροδοτούν...Σκοτωνουν....
Και Ειναι γι Αυτά που θελω ακόμη να μιλω..
Ειναι για Όλα Αυτά που βρισκω ακόμη Ποιήματα Να Γραφω
"Τί Να Σου Γράψω μες το Χαραμα
Γλυκιά μου Αγαπημένη..... .?
Η Πενα σερνει Ανημπορη......
Στείρα η Έμπνευση με Περιπαιζει....
Ξεφτισαν οι Ανάσες μου στου Κόσμου
τα Τεφτερια....
Η Προσδοκια Σκονισμένη πια να Ικετευει
Της Ψυχής τα Ιερατεία....
Λύτρωση Μάθαμε να ζητάμε εκεί......
Στις Όχθες του Ονειρου.....
Εκεί Θρηνούμε Απαρηγορητοι..................,,
Οταν το Βλέμμα Στη Μεγάλη Θάλασσα βυθιζουμε ..
Ετσι Για Να Θυμόμαστε Καθε Αυγή
Πως Έχουμε Υπαρξει..........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου