Αόρατα τα κύματα
του ανέμου της γραφής!
Οι λέξεις αχαλίνωτες,
πολύχρωμες κινήσεις!
Οι φωτεινές γραμμές,
σαν μυστικό παιχνίδι,
υφαίνουν στο χαρτί μου
συγκινήσεις...
Αποσπασμένα είδωλα,
από γλυπτά της σκέψης,
κτίζουν περίτεχνα
σαν ήχους, λογισμούς!
Ατέλειωτη η διαδοχή,
πολλά τα δεδομένα,
απεικονίζουν στο χαρτί μου
πλάνους συνειρμούς...
Πάλλεται μέσα μου το φως,
σε νοητή καμπύλη.
Η ανεξερεύνητη ψυχή
το συγκεντρώνει!
Αλλάζει χροιά το δέρμα μου,
μια μουσική γραφή,
και πάλι στο ατσαλάκωτο
χαρτί μου φανερώνει...
Μετρώ το χρόνο,προσπαθώ,
την σκέψη μου ν'αλλάξω!
Μα του κενού η πυκνότητα,
λανθάνουσα κι ακραία,
με ρίχνει σ'αδιέξοδα,
στο παρελθόν το φαύλο,
οι σάκκοι με τα αινίγματα,
γεμίζουνε λαθραία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου