Ήσουνα μικρή,
ήσουνα παιδί.
Πότε πέρασαν τα χρόνια...
Έκανες παιδιά,
έκανες εγγόνια.
Που πήγε η ζωή...
Την ομορφιά σου ζήλευαν πολλοί.
Ομόρφαινε η πλάση.
Όπου ήσουνα εσύ,
Άγγελοι έχουνε περάσει!
Τώρα κοιτάς με μάτια θλιμμένα.
Όλα στην ζωή σου πια χαμένα.
Η ομορφιά σου στα άσπρα μαλλιά σου.
Και στην καθαρή σοφή ματιά σου...
Είναι η καρδιά σου αγνή.
Είσαι σαν μικρό παιδί.
Όσο μεγαλώνεις,μικραίνεις.
Νάξερες πόσο ομορφαίνεις!
Δεν μιλάς,μόνο κοιτάς.
Δεν μιλάς,μόνο γελάς.
Δεν μιλάς,μα μ' αγαπάς.
Το ξέρω μάνα,μ' αγαπάς...
Το χέρι μου ακουμπάς
και μου το φιλάς.
Αντίο μου λες
και κλαίς.
Ένα δάκρυ μόνο,
τελευταίο.
Μα από εμένα αυτή την φορά,
μοιραίο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου