Κοιτάζω στόν καθρέφτη μου
βλέπω τό είδωλο μου ...
Τό κοίταξα κατάματα
λέω στον εαυτό μου :
Αυτός είσαι βρέ φίλε μου
όπως τώρα μέ βλέπεις ...
Θέλω δυό λόγια νά σού πώ
άμα μού επιτρέπεις:
Καί όσοι δεν σε νιώσανε
γιά νά τούς συγχωρίσεις !
Τίς χαρές πούχεις στήν ψυχή
σ'αυτούς νά τίς χαρίσεις !
Πηγή δροσιάς οί στίχοι σου,
νά τρέχουν σάν ρυάκι ...
Δροσόνερο νά γίνουνε
μέσα σέ λιβαδάκι ...
Νά ξεδηψούνε τά πουλιά
πεζοί νά ξαποστένουν
πίνοντας τό νεράκι σου
γλυκά νά ανασένουν !
Καί είδα στόν καθρέφτη μου
τρέχαν τά δάκρυα μου,
θέλησα γιά μία στιγμή
νά μέ παρω αγκαλιά μου ...
Μόνο μέ κοίταξα γλυκά,
καί μέ χαμογελάω ...
Όπως κι άν είσαι εαυτέ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου