Σε Ποθώ... Νόρα Ξένου.

Σε αγαπώ
Σε έχω ...
Είσαι εδώ!! δίπλα μου!!
Όταν το βλέμμα μου
μετατρέπεται σαν φωτιά
πάνω στο δέρμα ποθώντας,
οι στίχοι θολώνουν το μυαλό,
το στόμα μου γδύνεται στην ανάσα.
Στο δρόμο σου άγγελε μου
έσπειρα πόθο με πάθος.
Το μαχαίρι κόβει την ψυχή
στην έλλειψη,
σφραγίζεται η απουσία κάθε μέρα.
Αόρατες οι ματιές ακροβατούν
στην άκρη της στιγμής,
αιμορραγούν οι μέρες στην αγάπη.
Μια απόσταση δρόμος είναι
και ακροβατεί πεθαίνοντας από έλλειψη,
πληγώνει η θλίψη της απουσίας θλιβερά.
Να γεννιέμαι μαζί σου επιδιώκω την αυγή,
για να συνεχίσω αγαπώντας ότι από απόσταση ματώνει.
Πώς να δεχτώ έναν πόλεμο που γίνεται στο μυαλό μου,
όταν όλα τα όπλα μου τα έχω παραδώσει 
για την ειρηνική αγκαλιά σου.
Περπατώ σαν πληγωμένο ελάφι στην απουσία σου
ψάχνω τον ήχο της φωνής σου για να χαμογελάσω λίγο.
Ακούς;
Αυτό το βλέμμα σου καρτερώ για να ξυπνήσω 
από το λήθαργο μου.

Κείμενο από το βιβλίο μου "Μια κραυγή από Αναστεναγμούς"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου