Είναι κάτι μέρες που η γενική μου
ευφορία και η αγάπη
γεμίζει τα πνευμόνια μου με κατανόηση.
Για όλα αυτά που δεν μ' άγγιξαν,
γι αυτά που άγγιξα και με αδίκησαν.
Γι αυτά που αγάπησα και δεν το άξιζαν,
γι αυτά που άξιζαν και δεν αγάπησα.
Για ότι προσπέρασα χωρίς ματιά,
για ότι κοίταξα με αγάπη.
Για όλα όσα άντεξα να αγαπώ,
για όλα όσα δεν μ' άντεξαν.
Για όλα όσα με πόνεσαν, με ρήμαξαν,
με γκρέμισαν.
Κι όλα αυτά μαζί με δίδαξαν
και σ' όλα αυτά χρωστάω ένα μεγάλο
'' ευχαριστώ '', γιατί χωρίς αυτά
δεν θα ήμουνα αυτή που είμαι σήμερα.
Χωρίς αυτά δεν θα ήξερα την πραγματική μου αξία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου