Σε είδα στην άκρη του πάρκου καθισμένη
σ’ ένα ξέβαφο παγκάκι.
Ήταν η όψη σου σκοτεινιασμένη
σα να πέρασε μια καταιγίδα.
Μετά πρόσεξα τα δάκρια σου
που μάταια προσπαθούσαν να κρυφτούν
τρέχανε πύρινα, καυτά, στα μάγουλα σου.
Ένα μικρό, μικρούτσικο αγοράκι
πέρασε βιαστικά από κοντά σου.
Για μια στιγμή ανέπνευσε βαθιά
και πήρε απόφαση μεγάλη
να γείρει μες την αγκαλιά σου,
να σε γεμίσει με φιλιά.
Μικρό παιδί, αθώο παιδί
που τη Ψυχή διαβάζει ακόμα,
σου χάρισε τη μαργαρίτα
που κράταγε στο τρυφερό του χέρι.
Κι αμέσως ανέτειλε τ’ αστέρι
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα { ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ }
της ομογένειας στην Αυστραλία. Η μάστιγα της εποχής μας..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου