Νανούρισμα... Κατερίνα Πήττα.

Βλαστάρι μου, πνοή ζωής,
ανάσα μου και φως μου!
Κοιμήσου ηλιογέννητη
χρυσάφι όλου του κόσμου!

Κοιμήσου, φεγγαρόλουστη,
στου ουρανού το στρώμα,
μελι, να' ναι τα όνειρα,
στο τρυφερό σου στόμα!

Δροσοσταλίδες, στα μαλλιά
τ' αστέρια να σου στάζουν
και των αγγέλων τα φτερά
γλυκά να σε σκεπάζουν!

Τα ολόλευκα χεράκια σου,
τα κρινολουλουδένια,
αγάπη να μοσχοβολούν,
ζωή παραμυθένια!

Αθώο ελαφάκι μου,
και δυο φορές παιδί μου,
δελφίνι μου χιλιόμορφο,
καρδούλα και ψυχή μου,
παρηγοριά κι ελπίδα μου,
να έχεις την ευχή μου!

Να μη γνωρίσεις, τι θα πει
πίκρα, πόνος και ψέμα!
Τη στράτα σου να οδηγεί
της Παναγιάς το βλέμμα!

Στην ΑΝΔΡΙΑΝΑ μου (και σε κάθε παιδί αυτού του κόσμου)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου