Αν κάποτε χωριστούν οι δρόμοι μας
μάθε πως δεν θα μπορέσω
να σε σβήσω από μέσα μου,
μια αξέχαστη πληγή θα είσαι
που θα με πονά για πάντα.
Μην ρωτάς το γιατί.
Γιατί υπάρχεις σε κάθε τραγούδι,
που σιγοτραγούδησα
τις μοναχικές στιγμές
έχοντας τη γεύση σου
στην άκρη των χειλιών μου
να σπαρταράει.
Κάθε στίχος που έγραψα
για έναν έρωτα,
βγαλμένο από παραμύθι ήσουν εσύ.
Σε κάθε σημείο του κορμιού μου
που γεύτηκες με πάθος
άφηνες το σημάδι σου, στις στιγμές
της ηδονής μας, εκείνες που η αγάπη
γινόταν τρέλα για ένα "σε θέλω" σου ακόμη.
Έγινε μετάγγιση της ψυχής σου
στη δική μου,
γιατί μια τέτοια αγάπη
δεν μπορεί να μην χτυπά
στους ρυθμούς της καρδιάς
και να σβήσει μόνο, όταν πάψει
να δίνει ζωή από τις ανάσες.
Θα σε ξεχάσω μόνο
όταν δεν υπάρχουν οι αναπνοές μου
να ζεσταίνουν ακόμη
και τις αναμνήσεις.
Μόνο νεκρή θα πάψω
Νόρα Ξένου
Κείμενο από το ανθολόγιο Ποίηση. Ένα ταξίδι προς το όνειρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου