Κοιτάζεις τη βροχή... τασος Ζωταλης.

Κοιτάζεις τη βροχή και σε ηρεμεί
Γιατί τις αμαρτίες μας θα πλύνει
Ο έρωτας κρατάει μια στιγμή
Και ύστερα ανάμνηση αφήνει
Με κάτι ταξιδιαρικα πουλιά
Ενωνεσαι μαζί και γίνεστε ένα
Ψάχνεις στον ουρανό να βρείς φιλιά
Και όνειρα μες την καρδιά κρυμμένα
Σου αφήνω την ψυχή μου συντροφιά
Τις κρύες να σε προστατεύει
Κρεμάσαν την αγάπη με καρφιά
Το σκάει όμως τα βράδια και αλητευει
Το ξέρω ότι πέρασες πολλά
Μα μια νεράιδα όλα τα αντέχει
Μα το θεό να είναι εσύ καλά
Και πάντοτε το δάκρυ μου ας τρέχει

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου