Αρωματισμένα, πεταρίζοντα τριαντάφυλλα,
βλαστάρια στο φως του ήλιου της ζωής
που κυλάει στον άξονα του χρόνου,
απολαμβάνουν μια συνεχή καλοκαιρινή ζωή
στα βότσαλα της θαλάσσιας κοινωνίας,
δροσιζόμενοι στη σκιά της γονικής ομπρέλας.
Αισιόδοξοι -έτσι πρέπει να είναι-
αρμενίζουν στη θάλασσα των ονείρων τους.
Ημίονοι απ’ τα πρώτα βήματά τους
φορτωμένοι με γνώσεις και γνώσεις,
κωπηλατούν στο φως του ανατέλλοντος
ηλίου, με βάρκα την ελπίδα.
Προβληματισμένοι για τους γκρίζους
ορίζοντες του μέλλοντος,
προσπαθούν να λύσουν τους γρίφους,
που σκεπάζουν τον ελπιδοφόρο ήλιο
δίνοντας φτερά στα όνειρά τους.
Στις ξένοιαστες ώρες τους τιτιβίζοντας
ερωτοτροπούν σαν της άνοιξης τα πουλιά.
Γεμάτοι πόθο για τη ζωή
διασκεδάζουν αγνοώντας την άλλη όψη,
που μεσουρανεί στη ζωή τους.
Ίσως κάποια στιγμή μας κατηγορήσουν,
ότι τους δείξαμε τη μια πλευρά του νομίσματος,
ενώ η ζωή είναι ένας περίπλοκος κήπος,
που έχει και γεύσεις πίκρας με απογοητεύσεις
και αρώματα στερήσεων με θυσίες,
και ιδρώτα να τρέχει στις πεδιάδες
Γιάννης Τάτσης
Από την ποιητική μου συλλογή: "Πριν το ηλιοβασίλεμα"
για περισσότερη ποίηση:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου