Διάφανες ψυχές... Κατερίνα Πήττα.

Δεν υποτάσσομαι στα λόγια!

Μόνο στις "διάφανες" ψυχές,

υποτάσσομαι!

Που στις μαλαματένιες χούφτες τους,

σκύβει να ξεδιψάσει ο ήλιος!

Που απ' τα χείλη τους,

τ' αμόλυντα,

ρέουν ψαλμοί,

χερουβικά,

και συναξάρια...

Αρχαγγέλων μουσική!

Κι ανάμεσά τους

"φτερουγίζουν" στίχοι,

της "Ρωμιοσύνης" και

του "Άξιον Έστί"!

Που μέσα απ' τα μάτια τους,

"ιάματα" αναβλύζουν!

Αγάπης άδολης!

Προγονικής!

Σχεδόν...ξεχασμένης!

Κι σαν θα πας,

να τις αγγίξεις,

γίνεσαι "διάφανος" κι εσύ!

Μικρό παιδί,

ουσία θεϊκή,

στη χώρα των "αιθέρων"!

Κατερίνα Πήττα