Ξανανταμώσαμε στο τέλος των πόθων
στην άκρη των επιθυμιών μας.
Βρήκαμε θαμμένα τα όνειρά μας,
κρυμμένες τις ελπίδες μας, στα δύσβατα.
Τα δάκτυλά μας, τσακισμένα
απ' τη δίνη του χρόνου και των συνθηκών,
απεγνωσμένα αγγίζουν ανάμεσα
σ' ανάγλυφες πληγές,
για το χαμένο της αγάπης, όραμα.
Τούτος ο χρόνος,
πέρασμα από ατελείωτο τέλμα.
Η επάνω του νερού η όψη,
ψεύτικα αισθήματα,
όμορφη κρούστα που τρέμουλιάζει,
στ'ανάλαφρο αγέρι.
Κάτω απ' αυτή τη φιαχτή γαλήνη,
βυθός ανάστατος, αγριεμένος.
Δίχτυ πλεγμένο τα αισθήματα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου