Ήσουνα όνειρο γλυκό
αγάπη στα νυχτεριά.
Μα γινες πόνος μυστικός
στης μέρας μου τ' αστέρια
άνοιγες το χαμόγελο
μέσα μου σαν ελπίδα
Τώρα μιλάς τόσο λιτά
με νυ και ούτε σίγμα
Έγινε δύσκολη ζωή
καταιγίδα μου πικρή
θάλασσα μ αερική
άνεμος χωρίς ριπή.
Σαν Παναγία παρακαλώ
να γίνει πάλι αγγελικό
το βλέμμα σου ξεχωριστό
το γέλιο σου κελαριστό.
Ακροβατώντας στη ζωή
έφτασα σαν ελπίδα
Πες μου αν θες να μείνω δω
για να κινήσω τώρα;
δε μου αξίζει μάτια μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου