Χαμένη Ίριδα... Ελένη Ταϊφυριανού.

Τι μου λες;

δεν σε καταλαβαίνω..

εγώ μιλώ με λόγια απλά

κατανοητά.

Έτσι θέλω κι εσύ να μου μιλάς.

Λοιπόν αν μπορείς

πες μου για τον άνεμο...

Τι τραγούδι να ψιθυρίζει άραγε

στα φύλλα των δέντρων

όταν περνάει ανάμεσα τους

και τα κάνει να τρεμουλιάζουν;

Τι να σφυρίζει μανιασμένα στο κύμα

και το κάνει να χορεύει θυμωμένο;

Και σε κείνα τα κυπαρίσσια

που στην δύναμή του

λυγίζουν δουλικά το κεφάλι

Τι να λέει άραγε;

Πες μου για τη βροχή...

Τι λέει όταν κλαίει με παράπονο

πάνω στα κεραμίδια των σπιτιών;

Όταν ξεσπά σε γοερά κλάματα

πάνω στις ξέσκεπες φωλιές των πουλιών;

Όταν κυλά θυμωμένη

στα ρείθρα των πεζοδρομίων

παίρνοντας μαζί της

τα κλάματα των άστεγων ονείρων;

Και μετά,

έτσι για να γίνεται κουβέντα

έλα και πες μου

για μία Ίριδα με χρώματα

που έχει τόσα χρόνια να φανεί...

όταν έρθει... θα την γνωρίσω;

Ελένη Ταϊφυριανού.