Της Ευτυχίας Το Κλειδί... Μαίρη Σκαρπαθιωτάκη.

Ποιος τό’ βρε το κλειδί

Τ' απρόσιτου σπιτιού;

θαμμένο σε κορφή ψηλή

της ευτυχιάς η θαλπωρή

ωσάν παιδιού δώρα

Σ’ όποιον αληθινά αγαπά..

Ποιος γέρνει σ’ απαλή αμμουδιά

στών κοχυλιών το στέρνο;

Ασάλευτος απ’ τη χαρά

Κι αμάραντο να παίρνει.

Απ ’του ηλιού το μερτικό

Στον άνεμο να κρένει..

Τα θάματα γύρω απ' τη γη

τροχιά μόνο αλλάζουν

κι ασώματα τα σώματα

τον έρωτα γιορτάζουν.

Κι αν λάμπει ολόχαρη νυχτιά

στου Βάκχου τα ποτήρια

είναι που ο έρωτας σκορπά

Του θέρου χίλια μύρια..

Α.Περδικούλης

Μ.Σκαρπαθωτάκη

Ευχαριστώ τον Κο Περδικούλη

Για την συνεργασία.