Μες στου μωρού την αγκαλιά... Τριανταφυλλιά Ξήντα.

Μπορεί λίγο απ' ότι αγάπησα να 'ρθεί;

Λίγο απ' ότι άφησα, ξανά να γεννηθεί;

Μα ακόμη κι αν με άφησε, πίσω να ξαναρθεί;

Πώς το πολύ ξεχάστηκε και λίγο έχει γίνει;

Γιατί αυτός που αγαπά ,μόνο πολύ γνωρίζει.

Κι όποιος το λίγο λαχταρά, με το πολύ δε σμίγει.

Χάνεται η αγάπη θα μου πεις;

Σαν χαθούν τα πουλιά απ' τον ουρανό

κι η θάλασσα μαυρίσει,

σαν τ' αρώματα των λουλουδιών,

κρυφτούν μέσα στο χώμα ..

Κι όταν τα μάτια ουρανό δε θα' χουν ν' αντικρύσουν,

τότε η αγάπη θα πιαστεί από ένα Πλάσμα ,

που μπορεί τη φύση ν' αναστήσει!

Ένα μωρό σαν γεννηθεί , μια ψυχή τόσο αγνή ,

την πλάση θα φωτίσει !

Κι όλα θα 'ρθούνε στο πολύ, το λιγοστό να διώξουν.

Μπορεί η αγάπη να χαθεί;

ΠΟΤΕ! Ούτε η ψυχή!

Στην κούνια του θα ξενυχτά ,τον κόσμο θα φυλάει .

Κατερίνα Α. Εμμανουηλίδη