Ψηφιακές Συνοικίες... Ζωή Σταύρου.

Κατεβαίνω στα πηγάδια σας,

στα πιο βαθιά, στα πιο ξέβαθα

Με τις αέρινες κινήσεις

μιας δακτυλόκουκλας

Τα σκοτάδια σας με φωτίζουν

Με ζαλίζουν οι προβολείς σας

Σκαρφαλώνω

σε πηγαδιών τοίχους

Κατεβαίνω

Ανεβαίνω

Κατεβαίνοντας ανεβαίνω

Ανεβαίνοντας κατεβαίνω

Κοιτάζω περιστροφικά

τον στενό κυκλικό ορίζοντά σας

Μπαίνω στις ατσάλινα

εύθραυστες γειτονιές σας

Κοιτάζω γύρω - γύρω την

πετρόκτιστη ψηφιακή μοναξιά

Κάθε χάδι, κάθε άγγιγμα

ένα διψασμένο τραπεζικό υπόλοιπο

Σκαρφαλώνω στους ουρανοξύστες σας

πατώντας στα φωτισμένα παράθυρά σας

Κι από εκεί,

ανεβαίνω ακόμα πιο ψηλά,

στους ουρανούς σας,

με ιλιγγιώδεις ταχύτητες,

όπως ένας Τζακ στη φασολιά,

γυρεύοντας γίγαντες

Ανεβαίνω με την ίδια σκάλα

που έφτασα στα πηγάδια σας

Ξανακατεβαίνω

Ξανανεβαίνω

Αντικρύζω τους ήλιους σας,

τους αληθινούς,

τους ψεύτικους, πίσω απ' τα χαμόγελα

Αγγίζω τις συννεφιές σας

Με τυφλώνουν οι αστραπές σας

Κολυμπώ στις καταιγίδες σας

Με ξεκουφαίνουν οι σιωπές

Κοντοστέκομαι στους μονολόγους

Βρίσκω σταυροδρόμια

Προχωρώ δεξιά και δεξιότερα,

αριστερά κι αριστερότερα

Και ξανά, πάνω κάτω

Κατεβαίνω στα πηγάδια σας

για να βρω τους ουρανούς σας

Ανεβαίνω στους ουρανούς σας

για να πιω νερό απ'τα πηγάδια σας

Κι όλο τοίχοι ατελείωτοι

φρεσκοφτιαγμένοι ή ετοιμόρροποι

σε μια πόλη δισδιάστατη

με καλά οχυρωμένα τείχη,

να ψάχνω για κυκλάμινα!

Ζωή Σταύρου