Ωμή Σιωπή... Χάρης Παπασάββας.

Έφυγες και πήρες μαζί την σιωπή σου

και τον σκύλο σου που πίστευε σε μένα.

Απ' το παράθυρο της γειτονιάς

ακούγεται το τραγούδι

“ένα πιάτο άδειο στο τραπέζι ''.

Ένα σκυλί στον πεζόδρομο μουσκεμένο

ποιητής μοιάζει μές στο φεγγαρόφωτο

μαζί κι εγώ με μια καραμούζα

και βλέμμα άλικου τριαντάφυλλου.

Τούτο το βλέμμα που δεν είναι θάνατος ,

με ποιο τραγούδι να παρηγορηθεί.

“ένα πιάτο άδειο στο τραπέζι”

Το περίπτερο κλειστό

κι έμειναν οι στίχοι

αστέρια κλειδωμένα στο μυαλό.

Άπλωσαν τα δάκρυα μου

κι έγιναν αλατοσοδειά.

Τα δέντρα ξερά κλαδιά και

“ένα πιάτο άδειο στο τραπέζι”.

Φέγγω την νύχτα με τον αναπτήρα μου

και τα τσιγάρα μου χωρίς καπνό.

Τα ταξί προσφέρουν το αγώγι

μα μόνος που να κοιμηθώ.

Μου λείπει η σιωπή σου

κι ας με στραγγαλίζει,

μα σ' αυτή την σιωπή δεν έχω

τίποτα να εξομολογηθώ.

Τον δρόμο μου κόβουν οι τάφοι

κι “ένα πιάτο άδειο στο τραπέζι”

Άραγε υπήρξαμε στο σύμπαν

η ήμασταν μια ξεφτισμένη σκιά

στο χλωμό φέγγος του ήλιου.

Για ποια πατρίδα και αγάπη μου μιλάς,

“ένα πιάτο άδειο στο τραπέζι”

γεμάτο από μνημόνια και μνημόσυνα,

θανάτωσε με με τις αλυσίδες που έδεσαν εσένα.

Φυσούν οι αγέρηδες τις σπίθες

και ο πλανήτης Γη ,κόκκινος Άρης θα γενεί.

ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑΣ