Φλύαρη σιωπή που αράδιασες
όλα τα μυστικά μου
στου ανέμου την πνοή.
Κι’ εκείνος έτρεξε με βιάση
να τα σκορπίσει
στην αχλή του πρωινού.
Τις μυστικές μου προσευχές,
τις ιερές μου τις σιωπές.
Φλύαρη σιωπή,
τ’ ακούμπησες στ’ αφρισμένο κύμα.
Άγγισες τις ψυχρές καρδιές των ανθρώπων.
Παιχνίδισες με τις αχτίνες του ήλιου,
τρεμόπαιξες στα κοιμισμένα βλέφαρα
των κοριτσιών.
Κ’ ύστερα ξαπόστασες
στ΄ακρόπλωρα των καραβιών.
Φλύαρη σιωπή,
γεμάτη προσμονές και καρδιοχτύπια.
Αργόσυρτα βήματα στην άμμο
κι αλαφιασμένο τρέξιμο
στα υγρά μουντά σοκάκια.
Φλύαρη σιωπή
π’ αγκάλιασες το πρωινό
κι έσμιξες με το λιόγερμα
στο κοίμισμα της μέρας.
Αλαφροΐσκιωτη έτρεξες να κρυφτείς
κάπου μακριά, στ’ ασήμισμα των αστεριών,
στου φεγγαριού τη λάμψη,
Μαρία Ταπακτσόγλου-Μπούλη
ΙΧΝΗΛΑΤΕΣ ΟΝΕΙΡΩΝ 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου