Σκιές Ανυπεράσπιστες... Άννα Γεωργαλή.

Η νύχτα κατεβαίνει βιαστική

την ώρα που τα χείλη ψελλίζουν τ'όνομα σου

και μου περνάει στους ώμους

ένα φόρεμα μαύρο βελούδο

η πανσέληνος λιώνει με θράσος τ'ασήμια της

στις πλαγιές του λόφου,

οι ήχοι σβήνουν λιγοθυμισμένοι

στα άνθη του νυχτολούλουδου

και μόνο ένα επίμονο τριζόνι

συνεχίζει ανελέητα το τραγούδι του,

τέτοιες στιγμές ο έρωτας δοξάζεται

μ'ένα αχ της λύπης φωλιασμένο στις καρδιές,

αέρας βαρύς από αρώματα

κουβάλησε ίσαμε την πόρτα μου

σκιές ανυπεράσπιστες

από κουρασμένους έρωτες

βυθίζοντας το πέλαγος της ψυχής σε ιριδισμούς θλίψης..

Θ’ αντέξουν και απόψε τα ραγισμένα τοιχία

σαν θυμάσαι όσα αγάπησες;

Νύχτα που μοιάζω στα σημάδια σου

στην άκρη σου κρεμιέμαι..

~Άννα Γεωργαλή ~

Πίνακας Edv. Munch, Φεγγαρόφως