Σήμερον Γεννάται Η Ελπίδα... Νίκος Κατριμουστάκης.

Ριπιδιο Αργυρό στον Πολυσημαντο Ουρανό

Άστρο Φρουρός μιας Ερημιάς Απέραντης.

Σκορπά ένα Φώς Ιλαστηριο

που χάνεται αθορυβα στα λαναρια

Της Παραδοσης.

Μια Φλούδα Φεγγάρι Συντροφιά

και μιά Ευωδιά Δοξαστικη

σπαθιζουν τ'ανεκπληρωτα

που ψάχνουν τη Φυγή τους..

Κι ετσι παιρνουν Πνοή τα Παραμύθια

που αποζητουν την Ευτυχία

καποιας Γνωσης Μυστικης..

Μιας Γνωσης που παιχνιδιζε

στα μάτια μας σαν ημασταν Παιδιά..

Στην Προσμονή Της Θείας Γεννεσης...

Ενας Λαγηνιος Ερωτας

Κρυφα Παραμονεύει

καθώς Οι Πόθοι φιδοσερνουνε

στο Άγρυπνο μας βλέμμα...

Κάπως κι εμείς να υπαρξουμε

γυρευουμε σε Τούτη την Γιορτή....

Ισως μονάχα μιά Στιγμή...

Σαν τον Πυρήνα κάποιας Ζωής Ελαχιστης...

Φρόνιμα εδω σιωπησαμε .....

Ασθμαινοντας..

Γεμάτοι Εξαρση

και ώριμη Αγαπη.

Κι ετσι ρημαξαμε

Μυστες Αμετακίνητοι

μίας Αιωνιας Ανατολης

Που μοιάζει αντιδωρο μικρό

στη Γιορτή Των Αγγέλων...

Κανείς δεν ήξερε ποτέ να πει

Αν ολα αυτά ηταν Βούληση~

Ένστικτο ~

Ή ΤΟΥ Θεού η Παραινεση......

Μόνο που ξερω για να πω

Είναι πως....

Εδω θα επιμεινουμε ως να Επιζησει

ο σπινθηρας Της Έλευσης...

Και Να Βλαστησει Το Πνεύμα

Το Προφητικό....

ΆΣΤΡΟ ΜΟΥ ΑΠΟΜΑΚΡΟ

ΜΑ ΤΟΣΟ ΚΟΝΤΙΝΟ....

ΕΣΥ ΠΟΥ ΕΔΕΙΞΕΣ ΤΟ ΔΡΟΜΟ...

ΜΕΤΆΡΣΙΩΣΟΥ ΝΑ ΧΑΡΕΙΣ ..

ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΕΜΠΝΕΥΣΗ

ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ.

ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΔΕΟΣ ΤΟΥ ΑΞΥΠΝΗΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ

ΣΤΗ ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΜΟΝΗΣ ΜΑΣ.!!!

Νίκος Κατριμουστάκης.