Στοργής και αγάπης λεξούλα
Λεξικά ψυχής ξεφυλλίσεις
Δεν βρίσκεις σαν της μανούλας
Τον ανθρώπινο κόσμο αν γυρίσεις.
Της μανούλας μου την ομορφιά
Στην ψυχή μου, καρδιά και στο σώμα
Ο χρόνος κάνοντας τροχιά
Με το ίδιο την έβαψε χρώμα .
Ξανά χαμόγελο μυρίζει
Που μου έχει σκλαβώσει τη σκέψη
Την ψυχή και το νου μου αγγίζει
Η μανούλα , η πρώτη μου λέξη.
Μας λείπεις πολύ σαν και φέτος
Είναι λίγο τι λέω και γράφω
Σου κάνω διαρκώς το πορτραίτο
Σαν να μ' έκανες ένα ζωγράφο.
Μου έτρεμαν φρικτά τα πόδια
Στης ζωής σαν μ' ανέβαζες σκάλες
Μ' εξοπλισες χίλια εφόδια
Που δεν δίνουν οι χίλιες δασκάλες.
Σου έλεγα λίγο να έσκυβες
Να φιλούσα την άσπρη πλεξούδα
Τον πόνο εσύ εκεί έκρυβες
Με χαμόγελα σαν τα βελούδα .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου