Ακροστιχίδα... Βαρβάρα Κατσιάνου.

Έξω ξεχωριστή ανατολή,νέας μέρας.ξεκίνημα
Μάτια γεμάτα όνειρα χαμογελούν στο πρώτο φως.
Εγκόσμιοι αισιόδοξοι συνειρμοί στο γκρίζο του
Ιχνη αχτίνων ξεπροβάλουν τρυπώντας τα νέφη.
Σύννεφα πυκνά πνίγουν τον ήλιο μας ασφυκτικά
Θαλερά όμως θρόνο στον βασιλιά μας κεντάμε!
Αγρυπνοι του κόσμου μας ονειροδιαβάτες
Τραγουδώντας την ζωή μας προχωράμε
Ριπές αντίξοων συνθηκών αντικρούοντας
Αγριοκαίρια,απειλές,που δαμάζουν τις μέρες
Γράφομε στο ημερολόγιο του κόσμου μας
Ορμητικούς ποταμούς ακολουθώντας
Υστερα από κάθε καινούργια πρόκληση
Δεινοί και επιδέξιοι χειριστές τους
Ακολουθάμε τις δαιδαλώδεις διαδρομές
Με ένα λουλούδι πίσω από το αυτί
Ένα μπορώ ανάμεσα στα σφιγμένα δόντια
Τεκμήριο μεστών διαδρομών, λογισμών.
Η ματιά στυλωμένη στο παραπέρα
Σου καθοδηγεί το πέρασμα,στο αύριο
Ζυγίζοντας την ευθύνη σου στα πεπραγμένα
Ωθώντας ό,τι ωραίο,ό,τι καλό,για να μείνουν.
Ηθη ήθους,έχομε έναν Πολιτισμό,μια Ιστορία
Στην οικογενειακή αγκάλη,όλα τα πλούτη
Τον ήλιο που νικάει την όποια συννεφιά
Η μέρα,τα πυρόχρωμα τα δικά μας δειλινά
Νερά καθάρια,θάλασσες και οι βυθοί τους
Ο αετός μας που γεννιέται από την στάχτη του
Με θάρρος και θράσος ξανά και ξανά
Οι χειμώνες και τα καλοκαίρια μας
Ρέουν σαν παρότρυνση, ζήστε,τραγουδήστε
Φάσμα χρωματικό σαν της ζωής την ομορφιά
Ισκιοι ολόδροσοι στης αύρας το θρόϊσμα
Αέναα ίχνη που θα βαδίζουν ες αείν!!
Βαρβάρα Κατσιάνου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου