Άλογα Φρενιασμένα... Χάρης Παπασάββας.

Θύματα και θύτες

ακαθόριστα συνυπάρχουν

σε τοπία του χρόνου

μέσα σε γυάλινες πλατείες.

Χαρτογιακάδες ,λευκά τανυσμένα κολάρα

στις λεπτές νιφάδες λιώνουν,

άοσμα πορτρέτα άλλης εποχής

σε τριανταφυλλένια κάδρα ,

τις στάλες των λευκών ψυχών γαζώνουν.

Άλογα λευκά απ’ το αφρίζον

πηγάδι φρενιασμένα ξεπηδούν ,

η βλάστηση της υπομονής σταλάζει,

πασπαλίζει τις ζάρες των διαδρομών,

σαστισμένος ο κήπος βουβαίνεται

απ’ τις ατέχναστες συρραφές .

Ξημέρωσε αρυτίδωτη η μέρα,

στεγάστηκε κάτω απ’ τον ήλιο.

Άλλαξε ο καιρός,αναπνέουν οι ρίζες

οι θαμμένες στις λεπτομέρειες της άμμου.

Τα φυλλώματα θροούν

τους ανυπόμονους ήχους της οργής ,

γαλήνιες λιμνούλες οι ξαλαφρωμένες ψυχές.

ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑΣ