Τερτίπια και πλουμίδια, πού σκορπίσατε;
Πού τάχα σβήσατε, λόγια παχειά και λόγι-α λόγια;
Στολές και σκιάχτρα φοβερά και σκήπτρα
άμφια και λάβαρα χρυσά, σαν πού να καταντήσατε...
πέντε λεπτά τής Ιστορίας και περσέψανε
σε μακρινή χωματερή σάς αποθέσανε
και στα υπόγεια.
Μόνη της έμειν' η μικρή Ζωή
με το πουλόβερ που τής πλέξατε φαρδύ
στού πρώτου ήλιου το βραχάκι τώρα λιάζεται
τα νερολαμπυρίσματα κοιτάει κι αναστοχάζεται
ποιος ξέρει τι...
Τα ποδαράκια τα λευκά αργοσαλεύει στο νερό
Στό 'να της χέρι κινητό
με τ' άλλο της
το κλωναράκι ρίγανη που τρίβει
Λευτέρης Μάστορας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου