Ματωμένοι Μάηδες..... Κτενά Ρούλα.

Στη Σαλονίκη ήτανε Μάης του τριανταέξι

Βγήκε στους δρόμους η εργατιά,για το ψωμί παλεύει.

Νομάτοι δώδεκα νεκροί με πρώτο μετρημένο,

εικοσπεντάχρονο παιδί τον Τάσο τον λεβέντη

που έξι Μάη του έμελλε,να φύγει για τον άδη

Η δόλια μάνα τον θρηνεί καταμεσής του δρόμου.

Δεν πέθανε στον πόλεμο,από εχθρών τα βόλια

πέθανε γιατί τόλμησε να υψώσει τη φωνή του

την τύχη του ακλουθήσανε κατόπι οι σύντροφοί του.

*

"Μέρα Μαγιού μου μίσεψες, μέρα Μαγιού σε χάνω,

άνοιξη γιε, που αγάπαγες κι ανέβαινες απάνω»....(Ρίτσος)

*

Πρώτη Μαγιού σαν σήμερα, μαζέψαν οι διαβόλοι

διακόσιους άντρες στον χαμό να στείλουν δίχως έλεος.

Άντρες που θέλαν λευτεριά , γι'αυτό παλεύαν όλοι,

οι Γερμανοί ετοίμασαν της ζήσης τους το τέλος.

Εκδίκηση γυρεύοντας τους στήσανε στον τοίχο

με πολυβόλα κόβοντας το νήμα της ζωής τους.

Τον τοίχο της Καισαριανής τον βάψανε με αίμα

αίμα,που δεν προλάβαινε το χώμα να ρουφήξει

κι έγινε λίπασμα νωπό για κόκκινα λουλούδια.

*

"Πρωτομαγιά με το σουγιά, χαράξαν το φεγγίτη,

και μια βραδιά σαν τα θεριά σε πήραν απ’ το σπίτι». ....(Γκάτσος)

*

Δεν ήταν μόνο οι εχθροί στης κατοχής το Μάη

οπου το αίμα χύνανε σαν να 'τανε νεράκι

ήταν και χέρια "αδερφικά" οι ταγματασφαλίτες

που αυτοβούλως πράττοντας δείχνοντας ζήλο περισσό

άλλους 'κατό θερίσανε και στείλανε στον χάρο

Το'καναν για φχαρίστηση; τους έταξαν ρεγάλο;

Κι έγινε ο Μάης της άνοιξης ,του Γολγοθά ο μήνας

μ' αίμα στεφάνια πλέκονται μ' αγκάθια που πονάνε,

με θύμησες και με καιρούς που την καρδιά λυγάνε..

*

Εμείς , μερτικό δε ζητήσαμε ….Τίποτα …Μόνον

θυμηθείτε το : αν η ελευθερία

δεν βαδίσει στα χνάρια του αίματός μας ,

εδώ θα μας σκοτώνουν κάθε μέρα ...(Ρίτσος)

*

"Ετούτ’ η μάντρ’ αγνάντια σου το σύνορο του κόσμου.

Σ’ αφτήν απάνου βρόντηξεν ο Διγενής το Χάρο.

Είτανε πρώτη του Μαγιού, φως όλα μέσα κ’ έξω

(έξω τα χρυσολούλουδα και μέσα η καλωσύνη)

που αράδειασε πα στο σοβά, πιστάγκωνα δεμένους

και θέρισε με μπαταριές οχτρός ελληνομάχος,

όχι έναν, όχι δυο και τρεις, διακόσια παληκάρια....(Βάρναλης)

*

Μα πάντοτε την σταύρωση ακολουθεί η ανάσταση

ας έχουμε όλοι στο μυαλό και στην καρδιά ελπίδα

Πάντοτε ήλιος λαμπερός κλουθά την καταιγίδα!!

Κτενά Ρούλα