Γαλήνη απλώθηκε
σαν πάγος λεπτός,
πάνω στην χρυσαφένια χώρα.
Περπάτα απαλά, στις μύτες,
μην φέρεις ράγισμα στην ησυχία.
Κράτα το γέλιο, το κλάμα, το τραγούδι,
μην τύχει και ξυπνήσεις
ότι αρχαίο, στα βάθη
της σιωπής κοιμάται.
Ο χρόνος κουράστηκε
νανούρισμα να λέει,
για να σβήσει τη φωνή,
να ξεχαστεί το δάκρυ,
στις σκόρπιες σταματημένες αναπνοές,
Μαρίνα Αντωνίου
Συλλογή Μέρες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου