Μ'αρέσει να στέκομαι εκεί
μπρος τη δική σου παρουσία
να με προστάζεις να κοιτώ
που μοιάζεις χάρη, οπτασία!!
Να ψάχνω τρόπο να χαθώ
από την άδεια σου απουσία
και την μορφή σου να κεντώ
το δάκρυ μου,αχ μελανχολία.
Μοιάζεις μαγεία μου λαμπρή
σαν αστραπή, μες το σκοτάδι
Είσαι απόμακρη,μα εγώ
να σπαρταρώ ένα σου χάδι.
Μακριά να στέκεσαι εκεί
μα δείχνω να πανηγυρίζω
ξέρω πως έφυγες μακριά
τίποτα πλέον δεν ελπίζω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου