Έγραψε πολλές φορές ,μα θα γράψει κι άλλες τόσες ..με τη διαφορά πως τώρα πια ξέρει όχι να εκτιμα ,γιατί πάντα το ήξερε , αλλά είναι σε θέση , να αποστομώνει για τα καλα΄.
Πάντα ήταν εκεί να της δείξει την αγάπή και τη συμπόνοια του , το ενδιαφέρον του , σε στάσεις και θέσεις της ζωής, αλλά κυρίως, σε εκείνα τα θεματα ,που πάντα την ταλάνιζαν και δεν την άφηναν να ησυχάσει .
Μα το δύκολο πέρασε μαζί του , το μονοπάτι που της χάραξαν , το διάβηκε μαζί του , με ζέση της ψυχής του και κυρίως με μια αλήθεια που δεν είχε ξανασυναντήσει ποτέ .
Ήξερε , ξέρει και θα ξέρει ,πως θα ναι δίπλα της ,ανά πάσα ώρα κι στιγμή , χωρίς να του το ζητήσει καν, απλά και μόνο γιατί έτσι ένιωθε κι αυτό ηθελε να αποδείξει και στον ίδιο της τον εαυτό .
Της άξιζε , της αξίζει και θα της αξίζει μια όμορφη συσχέτιση, αγάπης και έρωτας ,αλήθειας και δημιουργικής απασχόλησης του νου και της καρδιάς της.
Τα όνειρά τους ποτέ δεν είχαν χάσει τον μπούσουλά τους ,τι κι αν μπουσουλώντας , πήγαν να βρουν τη λύτρωση τους .
Τι κι αν θορυβημένα , απ τα μονοπάτια της καρδιάς τους, παρέμειναν μοναχά και απέμειναν έρημα , να προσδοκούν την ανάστασή τους .
Η λύτρωσή τους ήταν εδώ και παρέμεινε , καθώς διάφορα είδη, σκέψης ,λάθους ,επίβλεψης ,μα πιο πολύ ααναμονής ,..βρήκαν τ αραξοβόλι τους και προσέγγιζαν τα δικά τους μέρη,τους δικούς τους σκοπέλους ,με λατρεία σε έκρυθμη κατάσταση ,αιτιών και αιτιολογήσεών τους .
Ώρες , λεπτά και δευτερόλεπτα ,σιγύριζαν την ακαταστασία της σκέψης της και θέλησαν να αποκαταστήσουν το χαμένο εκείνο χρόνο που δεν έλεγε να σταματήσει και να αποδώσει τις τιμές που τους ανήκαν και δίκαια απολύτως διεκδικούσαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου