Ήρθες σαν ανοιξιάτικος άνεμος
και έκανες την καρδιά μου να γελάει
καθε φορά που ήσουν κοντά μου
και τα χέρια μου κρατούσες
μες τα μάτια μου η ψυχή
σαν ήλιος ακτινοβολουσε .
Οι αίσθησεις μου να χωρευουν
σε γρήγορο ρυθμό
Και εγώ να αναρωτιέμαι αν είναι
αληθινό η όνειρο αυτό που ζω.
Ένας ανεμοστροβιλος ήσουν τελικά
Που στο πέρασμα του μου ξερίζωσε την καρδιά
Και τώρα η ψυχή μου βάρκα χωρίς πανιά
μες στην άγρια θάλασσα ψάχνει για στερια.
Έλα και πάρε το δάκρυ μου
Καν'την χαμόγελο ξανά
Να πάρει χρώμα ή ελπίδα
και σε άνοιξιατικο χορό ,
Carpediem Roza
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου