Εσύ... Δέσπω Πηλαβάκη.

Ήρθες πάλι

κρυμένος ανάμεσα στις σελίδες

ενός βιβλίου

σαν ξηραμένο τριαντάφυλλο

μιας άλλης εποχής

Τις προάλλες σε είδα

στον κορμό ενός δέντρου

σαν χαραγμένο γράμμα

και χαμογέλασα πικρά

Αγαπημένο δέντρο

των μυστικών συναντήσεων

της περασμένης νιότης μας

Έρχεσαι στους μελοποιημένους στίχους

της αγαπημένης Πολυδούρη

και βλέπω τη μορφή σου

θλιμένη να κοιτά

και να ακουμπά το κάθε τι

Έλα, μετακόμισε στη θλίψη μου ,

δεν χρειάζεται το πάαινε έλα

Συνοδοιπόρος στα ταξίδια του νου

γιατί τώρα πια , μονάχη χάνομαι

Ευτυχώς που υπάρχεις

συνδετικός κρίκος του χθες

με το σήμερα

ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ