Στην ακροθαλασσιά της ποίησης... Μαίρη Σουρλή.

Νότες αέρινες… Αύρες στο γαλάζιο…

Μες στους ιριδισμούς του δειλινού

ο φλοίσβος χαϊδεύει αισθήσεις.

Σ’ ένα θαλασσοφίλητο βράχο

ρουφώ τον αγέρα της μοναξιάς,

που αντηχεί την ιστορία του.

Στον ήχο των κοχυλιών αναπολώ…

Μαργαριταρένιο φως

χορεύει στον αφρό.

Ο νους φτιάχνει δρομάκια

στον ατέρμονο ορίζοντα.

Βότσαλα σμιλεμένα υπομονής

οι συμπυκνωμένες σκέψεις,

απ’ τα πολλά “γιατί”, ζητούν προορισμό..

Αναδύονται αλήθειες και ρυτίδες

ψυχών ανταριασμένων σε καιρούς.

Γλάροι βουτούν ανέμελα

στα νερά της υπόσχεσης.

Οι αντοχές επιμένουν.

Τα παφλάζοντα κύματα

στην καρδιά του κόσμου,

ανταμώνουν στις ακτές τ’ ονείρου.

Κρατώ μια αχτίδα του ήλιου

που στάζει προσευχές

και φιλά ένα αμμολούλουδο,

ταξιδεύοντας σε νέες ανατολές...

Μαίρη Σουρλή