_Χωρίς νερό η γη φοβάται
Να ταξιδέψει δεν μπορεί...
Τον ήλιο αυγή τον βλέπει
Και του ζητάει ένα δάκρυ!
Λυπείσουμαι εμένα την φτωχή!
Γελάει.. ο ήλιος που όλη ήμερα,
από ψηλά τη ναι κοίτα!
Δάκρυ δεν είναι που ζητάς να πιεις
μα θέλεις λέγε, να κρατήσεις
τη νύχτα κάτι από εμένα;
_Γέλασε η γη!
Ξέρω Κάνες εσένα δεν γελά μα έχω Άνοιξη
και θέλω να στολίστω όσο ποτέ, να κάνω
τους ανθρώπους να γελάνε
τώρα που δυσκαλα περνούν.
Ποιο εξυπνότερη από εσένα κάνεις!
μα ούτε κι εγώ θα παραβγώ...
Χάρη αμέσω θα σου κάνω πίσω απ το σύννεφο
θα πάω να κρυφτό και να το σπρώξω να σου στείλω
βροχή να πιεις νερό βάλσαμο ξέρω, ποιο όμορφο
θα είναι πάρα ένα δάκρυ μου καυτό!
Μα σ'αγαπω και μ αγαπάς πάλι
μπροστά απ το σύννεφο θα βγω
και το τότε δάκρυ μου θα σου χαρίσω,
Νικη Σιγάλα 21/4/21
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου