Φεγγαροστολισμένη... Νίκη Σιγάλα.

Μες του αιγαίου τα νερά

πανέμορφη κυρά μου

που σα σε φέρω

Μες στο νου,

ντύνεις τα όνειρα μου.

Στενάζω άμα σε σκεφτώ,

λυπάμαι που δε σ' έχω,

μόνο ανάμνηση γλυκιά,

σου λέω δε τ’ αντέχω.

Κυρά εσύ που την καρδιά,

την κάνεις να χτυπάει,

και το μυαλό κάθε βραδιά,

Σε σένα τρι γυρνάει.

Σαν το σκεφτώ το πέρασμα,

που κάνει το φεγγάρι,

βαρύ γίνεται σκέπασμα,

ύπνος πως να με πάρει;

Φως στείλε απ 'το περίσσευμα,

του ήλιου στα μαλλιά σου,

μέχρι που να ξαναβρεθώ,

πάλι στην αγκαλιά σου.

Ήθελα να σ’ αγνάντευα,

Φεγγαροστολισμένη,

σε εσένα να ταξίδευα,

Ανάφη αγαπημένη.

έκεί που καθρεφτίζεσαι,

πολύτιμο χρυσάφι,

στο πέλαγος βυθίζεσαι,

πανέμορφη Ανάφη.

Νίκη Σιγάλα 9/5/21