Έκπτωτος Άγγελος... Nikola Painter.

Είναι το χρώμα του ουρανού

Μα και της θάλασσας το κέντημα.

Κάθε φορά που σε κοιτώ τα φτερά σου

την πόρτα μου ανοίγουν.

Είναι εκείνες τις στιγμές

που τα μάτια μου

φεγγοβολούν, όταν στα φτερά σου

εσύ μεσα σου με κλείνεις.

Αν ακούγαμε την λογική

δεν θα ερωτευόμασταν ποτέ,

δεν θα βγάζαμε φτερά σαν εκείνα

του δικού μου γαλάζιου αγγέλου.

Βαθειά στη νύχτα της ζωής

με πήρες αγκαλιά

Μου έδειξες τα αστέρια

τον κόσμο που αγαπούσες...

Σήκωσες το βλέμμα σου ψηλά

Συγχώρεση ζήτησες να έχεις

Επέλεξες στη γη να παραμείνεις

Και στα γαλάζια σου φτερά

εμένα να κρατήσεις...

Και ο Θεός απάντησε,

να δώσεις την αγάπη

Εκει που η ψυχή μου λαχτάρα..

Σταμάτησα να σέρνομαι στο έδαφος

Γιατί μου έδωσες φτερά

Και τότε αντικρυσα

τον κόσμο όλο μέσα

σε έναν κόκκο άμμου

που μου χάρισε η ματιά σου.

Μα και τον ουρανό

στο αγριολούλουδο

που μου χάρισε η ψυχή σου...

Και κράτησα στο άπειρο

Τη δική μας την αγάπη

Με τα δικά σου τα φτερά

Γαλάζιε άγγελέ μου.

© Nikola Painter