Ούτε η αναπνοή σου
Αφησαν τον ήλιο σε ένα λασπωμενο σταυροδρόμι.
Σου έκλεισαν την ανάσα
με τα δάχτυλα να μην φωνάξεις θεέ μου
Με σκισμένα ρούχα βρήκαν το σώμα
Είχες ματώσει
έσπασες τα νύχια των χεριών σου.
Έβαλες το κορμί σε διαδικασία
Το συναίσθημα να φτάσεις πριν σε βρουν
Μέχρι τα λεπτά ακρόαση του χρόνου να πάρουν
Οι λέξεις κλειδιά να σβήσουν απ'το νου.
Η ψυχή ενός δημιουργού να φύγει από κορμί
Το θερμόμετρο να σπάσει.
Στον υδράργυρο παράπονο χρόνων.
Μπάλωματα ανήθικων αιώνων
Κιβληλη προίκα παρανόμων
ιστορίες αλήθειας
νοητες γραμμές.
Έκδηλη απομάκρυνση αξιών.
Πίστη σε ερείπια
κόκκινα χώματα κρύβουν
ότι απέμεινε.
Τα μάτια αποστηθισαν φοβέρα....
Δεν νοείται παραζαλη.....
Τη γροθιά έσπασαν κόκαλο κόκαλο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου