Ένας ήρωας της μεσαίας τάξης... Χρήστος Κουκουσούρης.

Μα ναι ! Είναι ένας ήρωας, ένας ήρωας της μεσαίας τάξης

από αυτούς που η τεχνική κρίση των ισχυρών, γονάτισε,

τους τα πήρε όλα και τους άφησε μόνο χρέη.

Δέκα χρόνια αφαίμαξης σταγόνα τη σταγόνα χωρίς ανάσα

κάθε κόμπος ιδρώτα και μια χρέωση στο ανάλγητο κράτος

που με κάτι ραγιάδες πολιτικούς τάχα ηγέτες, ξεπούλησαν

και ξεπουλάνε ακόμα και σήμερα κομμάτι – κομμάτι τον

πλούτο της χώρας.

Ήρθε και ο κορονοϊός που ρήμαξε ότι απέμεινε όχι ο ίδιος

ο υιός αλλά η πολιτική που ακολούθησε η κυβέρνηση με τους

πάσης φύσεως ειδικούς και τα ανεγκέφαλα μέτρα.

Ναι είναι ήρωας, τον βλέπω κάθε πρωί, ευθυτενής,

Περήφανος, να πηγαίνει στην δουλειά του για μία ακόμα

μάχη επιβίωσης και παλληκαριάς στις τόσο αντίξοες συνθήκες

που έχουν επιβληθεί σε όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες

σαν να είναι αυτοί οι κλέφτες του δημόσιου πλούτου και όχι

οι παραγωγοί αυτού του πλούτου πού άλλοι κατασπαταλούν

ελαφρά τη καρδία.

Και ύστερα, μετά από την εξουθενωτική και πολλές φορές

αντιπαραγωγική μέρα, έρχεται το βράδυ, οκτώ, εννέα, δέκα,

και ένδεκα καμιά φορά που βλέπω τον ίδιο άνθρωπο, τον ίδιο

Άνδρα, σκυφτό καταβεβλημένο, ηττημένο, στο δρόμο για το

σπίτι του την οικογένειά του, τα παιδιά του, με το ερωτηματικό

αν θα περισσέψει τίποτα γι’ αυτούς.

Ξέρω πολλούς τέτοιους Άνδρες, πολλούς τέτοιους ήρωες,

από αυτούς της γενιάς των 40 -45, που δεν διορίστηκαν

στο Δημόσιο, ή δεν πήραν τα μάτια τους να φύγουν από την

πατρίδα. Ξέρω πολλούς από αυτούς που έμειναν πίσω,

έβαλαν το κεφάλι κάτω και παλεύουν ουσιαστικά, όχι μόνο

για τον εαυτό τους αλλά για την ίδια την πατρίδα χωρίς

την ελάχιστη βοήθεια.

Ναι ρε, αυτοί είναι ήρωες!!!!!!!!!!!!!!

Άραγε θα δοθεί ποτέ σ’ αυτούς η ανταμοιβή που αξίζουν

έστω σαν υστεροφημία ή θα θεωρηθούν απλά θύματα

του άκρατου καπιταλισμού.

Ωδή γι‘ αυτούς τους ήρωες κανένας,

είτε μεγάλος ποιητής είτε μικρός

δεν άκουσε τριξίματα της πένας

δεν είναι βλέπεις ζωντανός, δεν είν’ νεκρός

Δεν παραδίδει τα όπλα κι έχει χάσει

τα χρόνια που η δουλειά κι η προκοπή

σου δίνουν δύναμη να έχεις έδρα, βάση,

δεν περιμένει πια, μια ανατροπή.

Θαύματα στην Ελλάδα ως τώρα όχι

μόνο επαίνους και βραβεία της δραχμής

κι η ελπίδα καθισμένη σε μια κόχη

περιγελάει τον κόπο που ο αφανής,

κατάθεσε ψυχή κι αυτή την μέρα

κι είναι αργά το βράδυ, είναι εσπέρα…

Χρήστος Κουκουσούρης.