Είσαι Εδώ... Γιάννης Χαραλαμπάκης.

Μόλις σε είδα στο παράθυρο
η καρδιά μου βάρυνε
σαν μια πέτρα να πλάκωσε
κάθε μου συναίσθημα.

Μέχρι τώρα σε έβλεπα στα όνειρά μου
τόσο που ξέχασα ότι ήσουνα αληθινή.
Ότι είσαι η μάγισσα
που μου έσβισες το παρελθόν.

Σαν με κοιτάζεις, τα όνειρά μου
χάνονται στο άπειρο σαν ποτέ να μην υπήρξαν.
Χαίρομαι που άσπρισαν τα μαλλιά μου
γιατί μαζί άσπρισαν και τα δικά σου.

Μου φωνάζει απο μακριά η μοναξιά μου
και εγω πειθήνια την ακολουθώ.
Δεν έχω τίποτα καλύτερο να κάνω.

Όσο τα χρόνια θα παιρνούν,
εκεί κοντά στο σούρουπο
καθώς ο αέρας θα χτυπάει το πρόσωπό σου,
θα κάνει εκείνο το ταξίδι
σαν μόλις χθές να το έχεις ζήσει.

Την ημέρα που μου πούλησες ένα όνειρο
και μου πήρες για πάντα το παρελθόν.
Που εξαργύρωσες τον έρωτα
στον βωμό της ηδονής.

Τι κι αν τώρα για μένα είσαι τα πάντα
τότε ήσουν ενα τίποτα,
και έφυγα βιαστικά
για να γλιτώσω απο το ψέμα σου.

Απο τότε σέρνομαι στά σκοτάδια
για να μη με δει κανένας
και με περιγελάσει
που κάποτε μιλούσα για αληθινούς έρωτες.

Και εσύ στέκεσαι εκεί
σαν γαλιάντρα στο κλουβί
που δεν μπορεί να δεί πέρα απο τα κάγγελα
που μοναχή της έστησε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου